شب تار

نمی دانم به دنبال چه می گردم 

نمی دانم چرا اینگونه بی برگم 

نوای جانان را شنیدم و اما 

هر روز به دنبال چه می گردم 

گذر ایام سفیدی مویم به بر داشت 

دلیل این گذر هرگز نمی فهمم 

دانسته نادان وار عمل کردن 

چشم ماتم را دگر بار می بندم 

نگاهم کن در تار شب ایام 

 رفتم و آیم و دگربار بی شرمم