مبهم و زیبا

مبهم و زیبا  

سبز برگی زیبا گلی در بر گرفت 

شد مست و دیوانه آن پاک سرشت 

بگفتا عشق را بوییدن لازم است 

آنسان که نماند هیچ خوب و چه زشت  

سیرت گل در لطافت چنان معطر

که برگک مانده بود همی شگفت 

سخن برفت از هستی و سعادت 

عشاق مست فاش ساختند سر بهشت 

انتشار دو روح در هم و یک قلب 

که از نو ساخته شد و بال گرفت 

لخت و عریان در هم آمیخته شدند 

گویی که از ازل بوده اند از یک خشت 

خداوند در عشق معنا می پذیرد 

غیر آن خراب کن مسجد و کنشت 

نازنین لبان می آلود عشق 

می برد ملحد کافر به بهشت